Jan Stel (1970 Purmerend) is een autodidact fotograaf. Als creatief persoon is Jan al vanaf zijn jeugd een baanbrekend kunstenaar. Hij maakte graffiti muurschilderingen in en rond Amsterdam en thuis kon hij uren achtereen met gedetailleerde tekeningen en realistische illustraties bezig zijn. De analoge fotoapparatuur van zijn vader wakkerde zijn interesse in fotografie aan en inspireerde hem om zijn eigen creatieve stijl te ontwikkelen.

De fotografie van Jan Stel wordt gemaakt in puur, natuurlijk licht; er worden geen zaklampen of studiolampen gebruikt. Dit authentieke werkproces vergt geduld, gevoeligheid en een uitstekende timing.

Jan legt zijn fotografische stijl als volgt uit:

“Het menselijk oog is veel gevoeliger dan een cameralens en vangt zowel kleine als grote verschillen in een scène op. Omdat de fotocamera beperkt is in zijn mogelijkheden, leg ik het beeld vast in meerdere belichtingen. Het verschil tussen de scène die mijn oog heeft gezien en wat de camera heeft kunnen vastleggen, fascineert mij. Ik wil deze gevoeligheid opnieuw benadrukken. Dat doe ik door de gefotografeerde samen te voegen tot een soort lichtschilderij, vergelijkbaar met wat de klassieke meesters in de donkere kamer lang geleden deden. Maar nu op een subtiele manier middels de digitale weg. Het oogschouw is om de sfeer en stijl zo natuurgetrouw mogelijk te laten zijn.”

“Het moet rond 1998 zijn geweest dat mijn fascinatie voor vervlogen glorie begon. Ik voel me aangetrokken tot een vergeten wereld die langzaam wordt teruggewonnen door Moeder Natuur. Karakteristieke, door de mens verlaten architectuur en sporen van verdwenen vakmanschap laten nog steeds veel van hun geschiedenis zien. Regelmatig word ik verrast door verlaten en vergeten locaties. Locaties die ooit vol leven en activiteiten waren, zijn nu stil en elke menselijke aanwezigheid ontbreekt.

In plaats van te slopen hoop ik dat deze fascinerende vergane glorie een uitgebreide restauratie zal ondergaan en getransformeerd zal worden tot een plek waar jong en oud kunnen genieten van een ogenschijnlijk verloren geschiedenis. Veel van de objecten die ik heb gefotografeerd zijn inmiddels gesloopt of getransformeerd naar een nieuwe bestemming.”

De fotografie van Jan kreeg veel belangstelling van (inter)nationale media en is gepubliceerd in De Daily Mail, De Volkskrant, NRC Handelsblad, De Telegraaf, in meerdere tijdschriften en op vele websites en blogs.

Jan zijn werk ontving ook verschillende prijzen, zoals de Sony World Photography Awards, International Color Awards en de Epson Pano Awards. Het wordt regelmatig tentoongesteld en maakt deel uit van particuliere en bedrijfscollecties.

Ewa Cwikla (1961) is een in Polen geboren fotograaf die al decennialang in Nederland woont en werkt. Haar eerste stappen in de wereld van fotografie zette ze op vijftienjarige leeftijd in Polen, met een oude Zenith-camera die ze thuis vond. Tijdens haar middelbareschooltijd experimenteerde ze naar hartenlust met deze camera in de naschoolse fotoclub, wat leidde tot de ontwikkeling van haar eigen unieke visie op fotografie.

Tijdens haar middelbareschooltijd experimenteerde ze naar hartenlust met deze camera in de naschoolse fotoclub, wat leidde tot de ontwikkeling van haar eigen unieke visie op fotografie.

In de vroege jaren 80, begin twintig, verhuisde Ewa naar Nederland en begon te werken bij een fotograaf in Schagen. In 1985 kreeg ze de kans om zowel de studio als de fotospeciaalzaak van haar werkgever over te nemen, wat ze deed na drie slapeloze nachten. Hoewel Ewa zich als onderscheidende fotograaf ontwikkelde, besloot ze in 2015 haar fotospeciaalzaak te verkopen om zich volledig te richten op haar passie: fotografie. Ze richtte thuis een volledige fotostudio in en begon haar dagen te vullen met opdrachten, workshops en het creëren van vrij werk.

Sinds 2015 heeft Ewa talloze prijzen gewonnen voor haar indrukwekkende werk. Haar foto’s zijn gepresenteerd in prestigieuze tijdschriften zoals Vogue en hebben wereldwijd erkenning gekregen op fotowedstrijden. Bovendien zijn haar foto’s vaak gebruikt als cover in gerenommeerde bladen, boeken wat haar reputatie als fine-art fotograaf verder heeft versterkt.

In een van de  interviews, afgenomen door Wim Bossema voor De Volkskrant, zei ze: “Als ik in een museum ben en kijk naar schilderijen van Vermeer of Rembrandt, voel ik me thuis.” 

“In 2023 werd ze met haar foto ‘Meisje met de peren is bevallen’ finalist in de wedstrijd van het televisieprogramma ‘De Nieuwe Vermeer”.

Haar modellen, voornamelijk vrouwen en meisjes, ontmoet ze vaak toevallig, soms ziet ze hen in een drukke straat. Ze nodigt hen uit voor een fotoshoot en ontdekt langzaam de ongelooflijke kracht die verborgen ligt in hun gezichten, gebaren en lichaamstaal. Zo ontwikkelt ze een diepe connectie met haar modellen. Zoals ze zelf benadrukt: “In ruil daarvoor krijg ik hetzelfde terug – die nabijheid,” en verder zegt ze: “Het is geweldig om met hen te werken. Ik denk dat fotografie een heel intiem deel van mijn leven is. Wanneer ik fotografeer, open ik mezelf voor de wereld en geef ik alles van mezelf.”

In haar recente werk roept Ewa de sfeer op van de schilderkunst uit de Gouden Eeuw, vooral geïnspireerd door het licht van Rembrandt en Vermeer. 

Deze nostalgische sfeer geeft haar een gevoel van rust in een steeds hectischer wordende wereld, een gevoel dat ze hoopt over te brengen op haar publiek.

Ewa vindt haar modellen vaak op Instagram en op straat, waarbij ze een scherp oog heeft voor klassieke schoonheid en unieke gezichten. Haar lievelingsmodel, Fleur, lijkt zo uit de tijd van Rembrandt te komen. Soms ontdekt ze modellen in de meest onverwachte situaties, zoals een kind in de supermarkt of een meisje in Volendam. 

Ze maakt ook portretten in opdracht, die soms leiden tot nieuwe modellen voor haar vrije werk.